Dinsdag, 14 februari 2017.

 

Inmiddels is het 10 dagen geleden dat McKenzie loops is geworden en is het tijd voor de eerste progesteron bepaling. Zoals verwacht bleek de uitslag erg laag en we besluiten om haar later in de week nogmaals te laten testen. Ook bij de tweede test blijkt later dat het progesteron ook dit keer weer erg langzaam stijgt en dat de dekking, net als vorige keer, veel later dan normaal zal gaan plaatsvinden.

Uiteindelijk blijkt op de 20e dag de juiste waarde bereikt te zijn en wordt het dus tijd om af te reizen naar de reu.

 

 

 

Zaterdag, 25 februari 2017.

 

Gelukkig zit de reu dit keer niet al te ver van huis en na twee uurtjes rijden arriveren we in Oeudeghien (België). Onze keuze is gevallen op Lito. Een reu van bijna 5 jaar, die zijn sporen goed aan het verdienen is in het veldwerk in België en Frankrijk. Daarnaast heeft hij in Frankrijk zijn B.I.C.P. cat. 1 behaald en meerdere Uitmuntends in de shows. Hij heeft een heerlijk stabiel karakter en wordt tevens gebruikt in de praktische jacht.

 

De eerste dekking verloopt soepel en onze hulp is duidelijk niet nodig :).

 

 

Zondag, 26 februari 2017.

 

Voor de zekerheid reizen we vandaag voor de tweede dekking richting het zuiden van België. Opnieuw een soepele dekking zonder problemen.

 

Tijdens ons verblijf bij Paul en Cecile merken we al snel dat onze interesses veel overeenkomsten blijken te hebben. Zelfs al is m'n Frans wat roestig van het weinige gebruik, met handen en voeten kom je een heel eind.

 

En ja, dan is het nu vier weken afwachten. Volgens de progesteron testen was dit weekend echt het juiste tijdstip. Maar nog veel belangrijker, Mckenzie vond dat schijnbaar ook. We gaan weer een spannende tijd tegemoet!

 

 

(de samensmelting van de twee biersoorten is trouwens ook goed gelukt :))

 

 

 

 

Dinsdag, 28 maart 2017.

 

Inmiddels is de 31e dag aangebroken en is het tijd voor een echo. Mezelf hoef ik niet meer te overtuigen, want als ik aan de binnenkant van de flanken bij McKenzie voel, dan voel ik duidelijk dat ze zwanger is.

 

Toch blijft een echo leuk en blijf ik het een speciaal moment vinden. Al snel komen de vruchtzakjes met een kloppend hartje in beeld. Mevrouw is overduidelijk zwanger!

 

Er zijn bewegende beelden van, maar zoals gewoonlijk krijg ik het weer niet voor elkaar om ze te uploaden. Ach ja, misschien lukt het Max of Sam straks wel.

 

 

 

Zondag, 2 april 2017.

 

De tijd vliegt.

McKenzie is inmiddels al 5 weken zwanger en is dus al over de helft. Vorige week zag je eigenlijk nog niets aan McKenzie, maar als je nu goed kijkt, dan zie je dat haar flanken al flink beginnen uit te zetten. Tsja, ook wel logisch, want over 4 weken moeten de pups geboren worden.

Het aftellen kan gaan beginnen!

 

 

Dinsdag, 4 april 2017.

 

Inmiddels weten de bekenden onder ons wel dat ik graag schilder in huis. Schuren heb ik een broertje dood aan, maar schilderen....... geen muur of een stuk hout is veilig. Met andere woorden...... project keuken (lees kraamkamer) is vanmorgen van start gegaan. McKenzie vindt het prima en helpt waar nodig.

 

De inspectie van de muurverf heeft ze even met haar neus gedaan met als gevolg dat die tot halverwege dezelfde kleur als de muren had. Eerst dus weer even project schoonmaken neus voordat ik weer verder kon met schilderen. Daarna kon ze het niet laten om de verfrollers en kwasten met verf continu te apporteren en te komen brengen. Ach ja, wat er van nature in zit krijg je er dus blijkbaar niet makkelijk meer uit. Een emmer met water stond dus continu klaar om haar weer op te frissen. Gelukkig is het verf op waterbasis, maar handig is anders.

 

 

 

Ondertussen heeft Storm in de kennel door, dat er in huis een metamorfose plaats aan het vinden is en is hij zelf gaan "her-decoreren" in de kennel. Ik moet zeggen dat ik er niet erg van gecharmeerd ben. Wat een dondersteen. Springers blijven toch echt andere honden dan kortharen.

 

Ik moet zo maar eens een goed gesprek met hem gaan voeren. En ja, ik denk dat ik die "room-with-a-view" toch maar dicht timmer. Klein ratje!

 

 

Vrijdag, 7 april 2017.

 

Ondertussen is het veldwedstrijd seizoen in volle gang. Het loopt moeizaam, maar vandaag toch een mooie 1e Zeer Goed voor Guus in Ijzendijke.

Uiteraard mag McKenzie lekker mee en ligt ze heerlijk in de auto op een dik kussen.

Haar buikje groeit goed en haar eetlust neemt enorm toe.

 

 

 

 

Zondag, 17 april 2017.

 

Nog twee weekjes te gaan. McKenzie heeft er een nieuwe hobby bij. "Uitbuiken". Ze kan zich heerlijk ongegeneerd tegoed doen aan luilakken. Geef haar eens ongelijk :)!

 

Haar taille is inmiddels gegroeit van 50 cm naar 69 cm en haar gewicht van 21,5 kg naar 24,6 kg.

Ik ben bang dat haar zwangerschap niet meer is te verbloemen.

 

De pups bewegen goed in haar buik en het is iedere keer weer een klein wondertje als je ze voelt. Ik blijf het speciaal vinden.

 

Verder is McKenzie buiten nog erg actief en mag ze nog graag jagen op de wind. Het is dan ook een genot om naar te kijken als ze ongeacht haar conditie toch weer een fazanten hen weet vast te zetten. Haar pups dragen straks niet voor niets de kennelnaam: 'Chasse au bon Vent'.

 

 

 

 

Woensdag, 19 april 2017.

 

En dan ontvang je ineens het telefoontje, dat de progesteron van Belle (Google) Chasse au bon Vent, het halfzusje van McKenzie, enorm omhoog geschoten is. We waren inmiddels op de hoogte dat ze loops was, maar dat de dekking zo snel zou plaats gaan vinden, daar hadden we even niet op gerekend. Uiteraard heel het schema omgegooid en hup met z'n allen de auto in, opnieuw richting België.

 

We zaten eigenlijk al een tijdje te wachten op de loopsheid van Google en vroegen ons zelfs af, of we het niet stiekem gemist hadden. Blijkbaar niet dus, ze had het gewoon even te druk met haar baasje om de ganzen te bestrijden.

Het werk gaat uiteraard voor!

 

 

                              McKenzie en Google

 

Google is een teefje uit onze eigen bloedlijn (Isa v.d. Slotbosse-Heide x Guus du Pied du Mont). Ze verblijft bij Martin en José. Martin jaagt veel met haar en had de wens om een teefje aan zijn roedel toe te voegen, maar dan wel van zijn eigen hond. Wij hebben aangeboden dat het nestje bij ons geboren kan worden en dat de pups hier de eerste acht weken kunnen doorbrengen.

Met andere woorden................. we gaan een lange maar erg gezellige kraamtijd tegemoet! In de week dat de pups van McKenzie het nest mogen verlaten, zullen (als alles goed gaat) de pups van Google geboren worden.

 

 

Zondag, 23 april 2017.

 

Het is tijd om de werpkist in elkaar te zetten en de kraamspullen van zolder te halen. We hebben nog een week te gaan, maar op deze manier kan McKenzie alvast aan haar nieuwe slaapplek wennen. McKenzie groeit gestaag door. Haar buikomvang is inmiddels 74 cm en haar gewicht is nu 26,5 kg. Als ik er een rap rekensommetje op los laat, dan zien we dus dat haar buikomvang in totaal met 24 cm is toegenomen en haar gewicht met 5 kg. De buikomvang weet ik niet meer van mezelf, maar bij de twee zwangerschappen van mezelf was ik bij Max 4 kg aangekomen en bij Sam 3 kg. McKenzie overtreft me hier dus duidelijk :). Ik moet ook wel toegeven dat ze zich alles heerlijk laat smaken en zeker niet vies is van iets extra. Ach ja, geef haar eens ongelijk!

 

Als we aan het wandelen zijn bij de beek, vermaakt ze zich nog steeds prima. Het jagen op de wind is ze nog steeds niet beu en slootje springen kan ze ook nog steeds als de beste. Soms doe ik maar snel m'n ogen dicht, maar tot nu toe haalt ze nog steeds de overkant.

 

 

 

Maandag, 24 april 2017.

 

De 58e dag is aangebroken. De pups zijn vanaf vandaag levensvatbaar. De longen en andere organen zijn volgroeid, maar wat mij betreft blijven ze nog lekker even rond zwemmen in mamma's buik.

Vanaf vandaag begin ik ook met temperaturen. Zodra de temperatuur naar beneden schiet, dan kunnen we de pups gaan verwachten. Het wordt weer een spannende tijd.

 

 

Dinsdag, 25 april 2017.

 

McKenzie begint wat rustiger te worden. Haar buikje begint haar duidelijk wat in de weg te zitten en na het eten laat ze ongegeneerd  flink wat boertjes. Ook haar andere uitgang werkt prima. Geloof mij maar! Ze kan heerlijk op haar kussen onder mijn bureau op kantoor liggen en schaamteloos, in complete ontspanning, alles loslaten. Pfffffff......... wat een lucht!!

Ach ja, nog een paar daagjes en het is hopenlijk een stuk minder!

 

Ook aan haar ademhaling merk ik dat haar buikje in de weg zit. Ze is wat kortademig geworden. Ze blijkt er verder geen last van te hebben. Wel vindt ze het vervelend als ik weg ben. Ze gaat dan op de deurmat bij de achterdeur liggen en vertrekt pas weer richting haar heerlijk dikke kussens als ik thuis ben.

 

De pups in Mckenzie's buik maken er nog steeds af en toe een wildwest van. Haar buik golft dan alle kanten op. Super mooi om te zien, maar vooral ook om te voelen.

 

Nog een paar dagen te gaan. We zijn er klaar voor!

 

 

Woensdag, 26 april 2017.

 

Onverwacht is vandaag de temperatuur van McKenzie gaan dalen. Drie dagen te vroeg, maar we gaan ons toch maar opmaken voor de komende bevalling. Die laat vast niet meer lang op zich wachten........

 

Lees verder in: Dagboek vanaf de bevalling.

 

Jachthondenkennel "Chasse au bon Vent"