Maandag, 26 januari 2015.

Geheel onverwacht is Mckenzie vandaag loops geworden. Volgens de planning zou ze eigenlijk pas over twee maanden aan de beurt zijn, maar zoals gewoonlijk, hebben we hier met een vrouw te maken en bepaalt de natuur zelf wel wanneer het tijd is. Gelukkig maar, anders hadden we als mens nog meer reden om ergens problemen over te maken en ons mee te bemoeien. Neemt niet weg, dat ik natuurlijk aan de ene kant blij ben dat ik de mensen die op de lijst staan voor een pup, blij kan maken, maar zie ik ook gelijk mijn voorjaarswedstrijden in rook op gaan. Jammer, maar ach, volgend seizoen beter.

Donderdag, 12 februari 2015.

Na 6 progesteron testen is eindelijk de waarde gestegen naar 4,76. Nog steeds niet voldoende hoog, maar hij is in ieder geval gestegen. De progesteronwaarde is bij McKenzie meer dan een week op 0,8 blijven hangen en was dus veel te laag voor een dekking. Een normale hond wordt zo tussen de 11e en de 13e dag gedekt en dan behoort de progesteronwaarde boven de 6 à 7 te zijn.

Ik besluit het risico te nemen en maak een afspraak met de eigenaar van de reu om zaterdag een eerste dekking te proberen. Normaal als de progesteronwaarde eindelijk flink begint te stijgen, stijgt hij rap door.

Zaterdag, 14 februari 2015 (Valentijnsdag).

De reu die we hebben uitgezocht voor McKenzie, is Igor du Clos de Rêve d’Or. Igor is een flinke reu, met een prachtig korthaar karakter. Daarnaast heeft hij zijn sporen verdiend in het veldwerk, apporteerwerk, de jacht en het exterieur. De eigenaar is Paul Naets en ook al woont hij in België, Paul spreekt alleen Frans. Normaal kan ik dat redelijk verstaan, maar Paul spreekt een dialect en dat valt niet mee om te volgen. Gelukkig heb ik Joceleyn bereid gevonden om als tolk mee te gaan en na even wennen, valt het gelukkig mee en versta ik het meeste. Na koffie en koeken, besluiten we McKenzie en Igor vrij te laten in de tuin en blijkt al snel dat de progesteronwaarde rap gestegen is de laatste twee dagen en dat het vandaag het juiste moment is. Moeder natuur regelt het allemaal zelf en er volgt een koppeling van 15 minuten.

Hoe romantisch kan het zijn. De eerste dekking op Valentijnsdag!

Maandag, 16 februari 2015.

Opnieuw een ritje richting het zuiden van België voor de 2^e dekking. Ook vandaag verloopt de dekking super. Tijdens de koffie hebben we de twee gewoon buiten gelaten en dekking regelde zichzelf. Nadat de koppeling na 20 minuten voorbij was, hebben ze samen nog een tijdje in de ruime tuin gespeeld en was het voor ons daarna tijd om weer terug te gaan naar Nederland.

En ja, dan wordt het afwachten of de dekkingen geslaagd zijn. Over een week of vier zullen we het weten, want dan wordt de echo gemaakt.

Maandag, 16 maart 2015.

Voor mij is het al duidelijk, maar we willen natuurlijk de bevestiging, dat McKenzie inderdaad zwanger is en het op de echo zien. McKenzie heeft nog steeds haar slanke postuur, mar als je goed kijkt, zie je haar flanken uitzetten. Tevens worden haar tepels wat groter en roze.

Neemt niet weg, we willen zekerheid en de afspraak voor de echo staat vast voor vandaag.

Vrijdag, 20 maart 2015.

Vandaag vertrekken we voor drie dagen richting Frankrijk om te trainen. Voor Guus en Ace is het drukke wedstrijd seizoen inmiddels begonnen en gaan we in Frankrijk de puntjes op de ‘i’ proberen te zetten. McKenzie mag ook lekker mee, maar zal lekker kunnen uitbuiken op de achterbank van de auto. Ook (Belle) Google mag mee. Google is de dochter van Isa en Guus en we zijn benieuwd hoe zij zich heeft ontwikkeld en we willen haar graag aan het werk in het veld zien.

Door het vele wild wat we Guus, Ace en Google kunnen aanbieden in Frankrijk, zie we ze groeien.

Voor Google is het allemaal nieuw en we zijn dan ook blij verrast, als we haar los laten in het veld en haar natuurlijke aanleg als vanzelf naar boven zien komen. Met een mooie kophouding gaat ze op de wind en komt in haar eerst loop al voor te staan op patrijs. Nog nooit veldwerk gedaan, nog nooit patrijs in de neus gehad, prachtig om te zien!

Persoonlijk doet ze me veel aan McKenzie denken. Haar manier van bewegen en veldaanpak voelen als vertrouwd.

Tuurlijk mag McKenzie ook even los aan het eind van de dag. Het veldwerk zit zo in haar systeem gebakken, dat ze direct van het touw gaat en heerlijk op de wind werkt. Ook voor haar is het voorstaan op patrijs een tweede natuur en na een aantal slagen, moet ik alsnog een sprintje trekken bij deze zwangere dame en toont ze de patrijzen.

Zondag, 29 maart 2015. 

Inmiddels zijn we de zes weken gepasseerd. McKenzie begint eindelijk wat dikker te worden. Haar buiklijn is compleet foetsie.

Ze weegt nu 21,7 kg (was 19,3 kg) en de omvang van haar buik is van 52 cm naar 60 cm gegaan.

De tijd is razendsnel voorbij gegaan. Nog maar drie weken en dan worden de pups al verwacht. Volgend weekend maar eens de werpkist tevoorschijn gaan halen. “Time Flies!!”

Maandag, 30 maart 2015.

Effe tussendoor!! Guus wint de koppelwedstrijd in Nieuwvliet met een 1e Zeer. De kop is eraf, de eerste kwalificatie in nederland is dit seizoen binnen!

Vrijdag, 10 april 2015.

Vandaag kan ik niet meer mee naar de wedstrijd van Ace en Guus. McKenzie wordt erg onrustig als ik er niet ben en om haar nu nog mee te nemen de hele dag in de auto, vind ik ook niet zo handig. McKenzie begint al een flink buikje te krijgen en als ze voor je zit is het geen gezicht die dikke rug met dat kleine koppie. Ze is nog wel erg actief en vindt het heerlijk om buiten lekker te rommelen.

De pups bewegen goed en het is prachtig om al dat gerommel in die buik te voelen. Altijd weer een speciaal moment.

Inmiddels heeft Eric gebeld met de mededeling dat zowel Guus als Ace een kwalificatie hebben. Guus een 2e Zeer Goed in de openklasse en onze "kleine" Ace (bijna 1 jaar)........ een 1e Uitmuntend in de jeugdklasse! Oehhh, hier zit een torts vrouwtje :).