Chasse au bon Vent
Dinsdag, 14 april 2015.
Toen ik vanmorgen de trap af kwam, viel me op dat McKenzie me niet stond op te wachten onderaan de trap. Even dacht ik nog dat ze misschien bij Sam op de bank lag uit te buiken, maar al snel vond ik haar in de werpkist. Ze lag er wat mat bij en was niet echt van plan om me te komen begroeten. Toen ik haar temperatuur opnam, merkte ik dat hij iets onder de 37⁰ was gezakt. Echt zorgen maakte ik me nog niet, want McKenzie heeft van nature altijd een vrij lage temperatuur.
Ik heb haar gewoon eten gegeven en ben naar buiten gegaan om te werken. Als ik rond half tien even bij haar ga kijken, merk ik dat ze niet heeft gegeten. Wel merk ik dat ze veel drinkt. Als ik weer naar buiten ga, zie ik dat ze me door het keukenraam helemaal nakijkt en niet echt op haar gemak lijkt.
Gedurende de rest van de dag, laat ze haar eten staan en drinkt veel. Als ze ’s avonds nog steeds niet heeft gegeten, geef ik haar een blik vlees. Nou, dat ging erin als koek. Mevrouw heeft duidelijk haar voorkeur.
Inmiddels schommelt haar temperatuur nog steeds rond de 37⁰ en maak ik me nog niet echt zorgen, maar ben wel op m’n hoede.
Als Eric vraagt of we nog even zullen gaan trainen met Guus en Ace, twijfel ik. Ook al is het pas de 59e dag (normaal bevalt een hond zo rond de 63e dag), het kriebelt. McKenzie gedraagt zich anders dan normaal. Toch besluit ik met Eric mee te gaan en Max en Sam houden de wacht.
Onderweg pikken we Ton en Carolien ook nog even op en al snel lopen we in het veld en worden de laatste puntjes op de “i” gezet voor de wedstrijd van morgen.
Als we na de training even bij Ton en Carolien een bakkie koffie drinken, gaat m’n mobiel en zie ik dat Sam belt. En ja hoor, het is weer zo ver! Mam, snel naar huis komen, McKenzie is begonnen! Eerst geloven we hem eigenlijk niet, maar als het tweede telefoontje volgt, maken we toch rap dat we thuis komen.
En inderdaad als we thuis aankomen, merken we dat McKenzie inderdaad is begonnen. Ze is erg onrustig, verliest vocht en hijgt zich een aap. Nog nooit heb ik een hond meegemaakt die zo aan het graven is. De werpkist wordt compleet opnieuw ingericht. En niet één keer, maar wel vijftig keer. De celmatjes laat ik maar achterwege, want voordat de bevalling echt is begonnen, heeft ze er al drie verscheurd. Het kleed wordt de hele werpkist door gesjouwd en mevrouw moet en zal op de kale bodem liggen. Ach ze doet maar, het is haar feestje.
Na tweeënhalf uur her decoreren, wordt om 23.30 uur de eerste pup geboren. Het is een flinke schimmel reu met platen van 450 gram. Hij heeft het even moeilijk, maar al snel begint hij te knorren en heeft een prima zuigreflex.
Daarna wordt het even rustig. McKenzie vindt de pup niet echt interessant en laat hem rustig drinken.
Onderstaand de geboorte van pup nummer 1; reu
Woensdag, 15 april 2015
Om 1.21 uur wordt de tweede pup geboren. Het is een flinke teef van 450 gram. Ook deze dame heeft een mooie vacht die schimmel met platen is.
En ja, dan is het inmiddels al 2.30 uur. Dit gaat dus een lange nacht worden. De reserve troepen zijn inmiddels allemaal vertrokken naar boven en naar de bank. Eric moet morgen om 6.00 uur naar een beurs en Sam moet morgen weer gewoon vroeg naar school. Max die ligt op de bank. Hij hoeft pas rond de middag op school e zijn en hij heeft een nieuw speeltje; een GoPro. Tijdens de bevalling doet hij af en toe een filmpje maken. Zo mooi om te zien. Hij ligt dus nu standby op de bank, want zodra er weer wat gaat gebeuren moet hij er uiteraard bij zijn.
Maar voor nu, ga ik ook aar eens even een matras scoren voor in de keuken. De luikjes beginnen ook bij mij dicht te vallen.
Inmiddels is het 3.10 uur en wordt de derde pup geboren. Het is een kopie van McKenzie. Een mooie egale bruine teef met een kleine witte bles. Zelfs de kleine witte teentjes heeft ze. Ze weegt 420 gram en is ontzettend levendig. Helaas vanaf nu geen filmpjes meer. Meneer de regisseur is met geen paard wakker te krijgen en ik weet natuurlijk niet welke knopjes ik moet hebben op die GoPro. Ook voor foto’s heb ik in m’n eentje even geen tijd. Ach ja, er komen nog 8 weken om filmpjes en foto’s te maken. Komt goed!
Om 4.05 uur wordt nummer vier geboren. Opnieuw een teefje. Haar vacht is weer schimmel met platen. De bruine verf was duidelijk niet in de aanbieding (haha). Deze dame weegt 485 gram.
Na de vierde pup laat ik McKenzie even wat drinken en buiten plassen. Haar flanken zijn al flink ingevallen en ookal hebben ze op de echo minimaal 6 pups gezien, ik vermoed niet dat er nog meer in zitten. Ik geef haar nog even de tijd om de natuur zijn gang te laten gaan, maar om 7.30 uur plaats ik de pithon spuit, om de missende placenta eruit te laten komen en evt. toch nog stiekem verstopte pups tevoorschijn te laten komen. Gelukkig volgt de missende placenta snel, maar volgen er helaas geen pups meer. De andere twee pups zijn waarschijnlijk gedurende de zwangerschap afgestorven. Ze zullen wel niet goed geweest zijn en dan neemt moeder natuur het over. Zo simpel!
Inmiddels is het nu 9.00 uur en liggen de pups heerlijk bij McKenzie te drinken. Ze zijn alle lekker beweeglijk en McKenzie ligt lekker met haar kop in het zonnetje in de werpkist. Een prachtig nestje van 4 pups. Drie teven en één reutje. Ik zal helaas een aantal mensen teleur moeten stellen, maar voor McKenzie is het een prachtig aantal om groot te brengen in haar eerste nestje.
Pup1;
reu
Pup 3;
teef Pup
2; teef Pup 4;
teef
Ondertussen heeft McKenzie nu wel helemaal compleet m’n wedstrijdseizoen om zeep geholpen. Eerst valt ze zelf uit door haar zwangerschap en nu zorgt ze er vandaag ook nog voor dat ik niet naar de wedstrijd kan. Ik zou namelijk de wedstrijd met Ace overnemen, omdat Eric op de beurs is. Ja mooi niet dus. Ik zit hier gewoon thuis en mag straks via What’s App vernemen hoe het Ace vergaat. We hebben namelijk gisterenavond laat, Ton W. nog zo gek gekregen dat hij Ace gaat voorjagen. Gelukkig ligt er niet zo’n grote druk op Ton. Ace heeft vorige week pas een 1e Uitmuntend en een Zeer Goed gehaald. Geen paniek Ton, gaat allemaal goed komen!!
De eerste dag van de pups zit er al weer op. Ze doen het allemaal prima en drinken goed. McKenzie is een zorgzame moeder en wast de pups continue.
Ook Ton is inmiddels al weer terug van de wedstrijd en heeft met Ace helaas niets gehaald, maar met Carlos een 1e Zeer Goed.
Blijkt ook vandaag dus weer een goede dag geweest te zijn voor de Duitse Staande Korthaar.
Donderdag, 16 april 2015.
McKenzie en de pups hebben een rustige nacht doorgebracht. Een klein nest is toch we een voordeel hoor. Ik hoef lekker niets te doen en McKenzie regelt alles zelf. De pups zijn allemaal al een beetje aangekomen en doen het prima. McKenzie zelf heeft een beetje verhoging, maar dat kan ook van de warmtelamp zijn, dus ik maak me niet al te veel zorgen.
Vrijdag, 17 april 2015.
Inmiddels zijn alle pups al zwaarder dan 500 gram. Je kunt zien dat ze met z’n vieren vaste klant zijn bij de plaatselijke “melkfabriek” en dat doet ze zichtbaar goed. De temperatuur van McKenzie is nog steeds wat aan de hoge kant, maar ze schijnt er niet veel last van te hebben.
Zaterdag, 18 april 2015.
Vandaag ben ik lekker een dagje op stap met Eric en de honden naar de laatste veldwedstrijd van de Openklasse. Max en Sam passen op McKenzie en de pups en ik weet dat ik dat met een gerust hart aan hen kan overlaten overlaten.
Het is een prachtige dag met veel zon. Helaas staat er een flinke wind en voelt het kouder aan dan dat het eruit ziet. In de eerste loop komt Guus niet onder wild en mag hij in een tweede loop later terug komen. Uiteindelijk resulteert dat in een 1e Zeer Goed en kan hij het voorjaarsveldwerkseizoen mooi afsluiten.
Bij Ace lukte het vandaag helaas niet, maar hij heeft nog twee kansen komende week. Gaat vast nog goed komen en zo niet, dan heeft hij op éénjarige leeftijd toch al mooi een 1e Uitmuntend en een 1e Zeer Goed op zak.
Zondag, 19 april 2015.
Inmiddels zijn alle nieuwe pup eigenaren op de hoogte gebracht en heb ik helaas een aantal mensen moeten teleurstellen. Onverwachts is het toch een klein nestje gebleken en is het niet gelukt om iedereen van een pup te voorzien. Wij wensen deze mensen veel succes met hun zoektocht naar een Duitse Staande Korthaar.
Zaterdag, 25 april 2015.
Iedere ochtend worden de pups gewogen om te kijken of ze voldoende melk binnen krijgen. Eigenlijk is het bij dit nest niet echt nodig, want we zien ze gewoon groeien. De eerste twee pups zijn de "magische" kilo al voorbij. De pups zijn lekker rustig en tevreden. Echt veel heb ik nooit te vertellen de eerste paar weken. Het enige wat ze doen is: eten, slapen en poepen. En zelfs van dat laatste merk ik bar weinig, want McKenzie ruimt het allemaal netjes op.
Ik prijs mezelf gezegend met zo'n lieve moeder en zulke makkelijke pups!
Maandag, 27 april 2015.
Vandaag is het Koningsdag. Lekker belangrijk ..... wij moeten gewoon werken hoor. Neemt niet weg, dat we wel iets later begonnen zijn. Eerst stond de eerste ontwormingskuur van de puppies op het programma. Altijd weer een kliederboel, maar ze hebben het allemaal weer doorstaan. Wat ze niet weten, is dat dit nog drie keer zal gebeuren. Meestal gaat de laatste sessie niet zo soepel als de eerste :).
Ook de laatste twee pups zijn nu de kilo gepasseerd. Op naar de tweede kilo!
Dinsdag, 28 april 2015.
En dan is het ineens zover. Er gaat een wereld voor de pups open en dat bedoel ik dan ook letterlijk. Vanmorgen toen ik de pups woog, merkte ik dat ik stiekem bekeken werd. Bij alle pups zijn nu ineens de oogjes open gegaan. Nog niet bij allemaal even ver, maar de blauwe glazige oogjes komen bij alle pups voorzichtig door de scheurtjes gluren. Ze zien nog niet veel, maar als ik ze bij het raam hou, dan reageren ze al wel op het felle licht.
Daarnaast merkte ik vanmiddag tijdens het stofzuigen, dat sommige pups reageerden toen ik met de stofzuiger tegen de bak aan bonkte. Weer een mijlpaal bereikt!
Vrijdag, 1 mei 2015.
Tijd voor een klusje met engelengeduld.
De nageltjes van de pups worden zo scherp, dat het voor McKenzie niet echt meer prettig is. Daar zit dus maar één ding op en dat is bij 4 pups de nageltjes knippen. Gelukkig hebben ze er ieders maar 18, dus als we een rap rekensommetje maken, moeten die 72 nageltjes zo geknipt zijn. Achteraf valt het eigenlijk toch best altijd wel weer tegen. Op één of andere manier wringen ze zich in allerlei bochten en doen ze er alles aan om maar niet even stil te zitten. Neemt niet weg, dat het toch gewoon moet gebeuren en vanaf nu iedere week.
Zondag, 10 mei 2015.
Inmiddels zijn de pups nu drie en halve week en wordt het tijd om ze kennis te laten maken met ander voedsel. Tijd voor pap dus. Zelf vind ik dit altijd een grote stap voor de pups. Vanaf nu moeten ze het toch een beetje zelf gaan doen en zal McKenzie ook wat minder in de werpkist zijn. Daarnaast is het altijd spannend, of dat ze de pap wel willen eten. Meestal geen probleem, maar je weet het natuurlijk nooit. Gelukkig tref ik het weer met deze pups en vallen ze alle vier als hongerige wolven aan op de bordjes pap. Het kleine beetje wat uiteindelijk overblijft, wordt heerlijk door McKenzie weggewerkt.
Woensdag, 13 mei 2015.
De tijd vliegt voorbij en het is inmiddels al weer tijd voor de tweede ontworming. Vorige keer had ik geen extra handje om foto's te maken, maar dit keer gelukkig wel. Het is altijd grappig om te zien hoe vies ze dat roze goedje vinden.
Woensdag, 13 mei 2015.
De pups groeien en ontwikkelen zich nu razendsnel. Ze beginnen al aardig te lopen, spelen en geluiden te maken. Het randje van de
werpkist wordt duidelijk te laag en we vinden dan ook geregeld een pup gewoon in de keuken aan, die lekker aan de wandel is, of aan de theedoek naast het keukenblok hangt. Er zit dus niets anders
op, dan dat we de uitloopren er aan gaan maken. Eigenlijk hadden we daar nog niet op gerekend, maar ach, het is altijd een kwestie van even uit de schuur halen, poetsen en in elkaar zetten.
Tenminste....... andere jaren dan. Doordat we vorig jaar een nieuwe werpkist hebben gemaakt en op een gegeven moment 2 werpkisten hadden staan (Elanora en Isa), hadden we een achterschot
afgezaagd, zodat deze tussen de twee werpkisten zou passen. Effe vergeten dat we daar dus eigenlijk een nieuwe voor hadden moeten maken. Ach ja, "Klusbedrijf Mulders en Co" verzint wel even een
oplossing. We hebben de uitloopren gewoon wat smaller gemaakt en nu past de achterwand weer precies. Ze zijn tenslotte maar met z'n viertjes, dus ruimte genoeg.
Donderdag, 14 mei 2015 (Hemelvaartsdag).
De meeste mensen hebben vandaag vrij, maar helaas zit dat er voor ons niet in. Eric is druk aan het bestellingen klaar maken op de kwekerij en ik probeer op kantoor een gat te slaan in de administratie. Neemt niet weg, dat het vandaag heerlijk weer is en de pups voor het eerst naar buiten gaan. Ik zit tenslotte toch op kantoor en mocht het ineens te koud worden voor de pups of het weer omslaan, dan heb ik ze zo weer binnen.
Op één of ander manier zijn de pups van dit nest niet snel onder de indruk. Al snel rommelen ze lekker buiten en vermaken ze zich prima met een flos en een knuffel. Maar ook de blaadjes die de wind wegblaast zijn enorm interessant.
Ook staat er een bench buiten, waar ze zelf in en uit kunnen. Op deze manier wennen ze vast aan zo'n ijzeren geval en is het straks alleen maar makkelijk voor de nieuwe baasjes en zal het als een veilig plekje voor de pups voelen.
Ook McKenzie is geregeld buiten en vermaakt zich prima met de pups. Af en toe komt ook de kat kijken. Doordat onze kat, honden gewend is, loopt hij gewoon tussen de pups door en krijgen ze alle gelegenheid om aan hem te snuffelen en achter hem aan te gaan. Helaas vond hij het niet goed, dat ze aan z'n staart hingen. Flauw hè.
Ook het eten gebeurt nu buiten. Dat scheelt een hoop gesjouw met kranten enz. Meestal moeten de pups even wennen als ze voor het eerst buiten eten krijgen. Door alle nieuwe indrukken, vergeten ze vaak te eten. Nou dit nest niet hoor. Als hongerige wolven hadden ze al snel hun bordjes weer leeg. En ja, wat over is, eet McKenzie wel op. Ach ja, ze kan het goed hebben.
Zaterdag, 16 mei 2015.
Even snel de update gemaakt van het dagboek van de afgelopen weken. Door de drukte op het bedrijf schoot dat er helaas af en toe een beetje bij in. Neemt niet weg, dat ik alles wel noteerde hoor, maar het kwam er gewoon even niet van om de website bij te werken.
De pups wogen vanmorgen allemaal al boven de 2,5 kilo. Het zijn allemaal stuk voor stuk heerlijke dikke moppies. Echt zoals een pup eruit hoort te zien. Ze krijgen nu inmiddels twee keer per dag pap en ze laten het zich heerlijk smaken. Ook McKenzie krijgt veel eten voor haar doen en toch zien we haar afvallen. De pups vergen duidelijk veel van haar, vandaar nu al de overstap op twee bijvoedingen per dag. In de loop van volgende week zal ik er een derde voeding aan toe gaan voegen, zodat de pups McKenzie zo min mogelijk meer belasten. Uiteraard blijft ze de pups nog voeden, maar een stuk minder.
Helaas zijn de pups vandaag weer de hele dag binnen. Het weer zit niet mee. Het miezert al de hele dag en de temperatuur is ook niet al te hoog. Ach ja, de pups vermaken zich prima in de werpkist en uitloopren.
Zondag, 17 mei 2015.
Gelukkig het is vandaag weer mooi weer. Het zonnetje schijnt en de pups kunnen lekker naar buiten.
Zelf ga ik eerst een paar uurtjes trainen met Storm. Eigenlijk was het in het begin het idee om Storm alleen wat manieren bij te brengen, maar nu ik met de KNJV training gestart ben, merk ik dat hij het toch wel heel erg leuk vindt en ik stiekem ook. Het is wel even wennen hoor een Springer of een Korthaar, maar uiteindelijk moeten ze allebei het zelfde kunstje afwerken. Voordeel bij een Springer is wel, dat hij graag zwemt. Misschien iets te graag :).
Doordat het zonnetje zo lekker schijnt en het gras achter nog niet gemaaid is, is het vandaag ook de uitgelezen kans om nog wat mooie foto's te maken van de pups. Is tevens weer een nieuwe ervaring, want dat kriebelende gras onder je buik is toch apart. Alle vier de pups doorstaan de foto-sessie en de nieuwe ervaring. Vooral de aanwezige vlinders trekken hun aandacht. Het is leuk om te zien dat ze geen van alle bang zijn en hun omgeving steeds groter wordt.
Caresse
Chérie
Clair
Chasse
Donderdag, 21 mei 2015.
Nu de pups inmiddels goed gewend zijn aan de pap, gaan we ze ook langzaam laten wennen aan hardere brokjes zodat ze straks als ze naar hun nieuwe baasje gaan, geheel overgeschakeld zijn op vaste brok. Gelukkig is dit een makkelijk nest en zijn het veelvraten. Ook de brokjes verdwijnen gewoon in de dikke puppy buikjes. En ja, na goed eten is het natuurlijk tijd om heerlijk uit te buiken.
Daarnaast is het socialisatie proces in volle gang. Zoals jullie weten hebben wij naast onze honden ook een poes in huis. Stevie is een pittige dame en houdt goed stand binnen onze roedel. Ze heeft zich gewoon aangepast en is zeker niet bang. Gekker nog...... ze denkt dat ze er gewoon bij hoort :)
Maandag, 25 mei 2015.
Een belangrijjke dag vandaag. De pups gaan mee op stap naar de dierenarts. Het is tijd voor hun eerste enting. Uiteraard worden ze ook helemaal nagekeken en krijgen ze hun officiële dierenpaspoort. Normaal is het altijd een hele happenig, slepen we een grote bench mee naar binnen met de pups erin, en mogen ze er één voor één uit. Maar ach, we hebben er nu maar vier en we besluiten ze los mee te nemen. Nou, dat hebben we geweten...... Zodra ze alle vier in de spreekkamer kwamen, maakten ze er een compleet feestje van. Alles moest natuurlijk bekeken en besnuffeld worden. Niets was veilig. Het was goed om te zien dat ze geen van alle angstig reageerden op de omgeving en dat ze de controle als een knuffelpartij over zich heen lieten komen.
Alle vier doorstonden ze de entingen als "kanjers", kregen hun dierenpaspoort en de complimenten van de dierenarts. Wat wil je nog meer.
Een bezoek aan de dierenarts is altijd wel een vermoeiend onderdeel voor de pups en als we dan ook thuis komen met de auto, liggen ze alle vier heerlijk te ronken in de bench achterin de auto. Oh ja, dat was ook nog even een lesje tussendoor. Een autoritje in de bench. Ook die hebben ze zonder problemen doorstaan.
Na de ervaring van vanmorgen bij de dierenarts, is het vanmiddag tijd voor de volgende fase. Doordat ik met Storm aan het trainen ben voor de KJV-proeven, heb ik geregeld wild klaarliggen. Een uitgelezen kans dus om de pups er kennis mee te laten maken. Ik ben eerst begonnen met een eend. Het is prachtig om te zien hoe snel ze in de gaten hebben dat er iets ligt wat anders is, maar reuze interessant. Na de eend volgde het konijn en als laatste de kraai. Een kraai is toch altijd net effe iets anders. Een kraai stinkt en sommige honden weigeren gewoon de kraai op te pakken. Nou deze pups niet hoor! Alle vier gingen ze ermee vandoor. Het jachtinstinct zit er goed in.
Woensdag, 10 juni 2015.
Hè, hè, eindelijk de chipper. Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar het is dan toch eindelijk zover. De pups krijgen vandaag hun chip en er wordt DNA afgenomen. Met de DNA afname wordt er vastgesteld of McKenzie en Igor wel echt de ouders van de pups zijn. Zelf heb ik daar geen enkele twijfel over, dus daar zit ik niet over in. Maar ja, het schijnt dat er flink gerommeld wordt door de fokkers, dus we ontkomen er niet aan. En wat moet, dat moet gewoon. Het stelt voor de pups ook niks voor hoor. Er wordt gewoon met een soort wattenstaafje wat wangslijm afgenomen en dat wordt getest.
Het chippen van de pups is altijd een fluitje van een cent. De chipper is vaak niet langer dan 10 minuten binnen en nu met deze vier was het helemaal een bliksem bezoek. De papierenwinkel die hij achterlaat, dat is meestal het meeste werk. Maar ach, het hoort erbij. De pups hebben nu allemaal een chip en hun naam is gekoppelt. Nog even en de pups gaan naar hun nieuwe baasjes. De kraamtijd is weer voorbij gevlogen!
Chasse (Otto) Claire Chérie (Cura) Caresse (Cira)
Het wordt tijd om dit dagboek af te gaan sluiten. McKenzie en Igor hebben voor vier prachtige pups gezorgd. Het is nu de taak aan de nieuwe baasjes om van deze vier prachtige pups, lieve, sociale maar vooral vrienden voor het leven te maken. Ik weet zeker dat het ze gaat lukken.
Chasse (Otto) staat een leven te wachten bij Heidi en Peter. Samen met hen gaat hij zich uitleven in de canicross.
Claire gaat naar Jack, waar zij komt te wonen bij Jorca en Ike. Ike is de broer van Isa (moeder van McKenzie) en zij zal samen met haar baas gaan jagen en op de veldwerkwedstrijden uitkomen.
Chérie (Cura) gaat wonen bij Julie, Pieter en hun kinderen. Cura wacht een mooi leven in de jacht.
Caresse (Cira) heeft een heerlijk thuis gevonden bij Sjaak en An en zal geregeld haar mandje mogen verhuizen van Nederland naar Frankrijk.
Lieve mensen...... veel plezier toegewenst met jullie nieuwe aanwinst en graag tot ziens!
