Dinsdag, 15 april 2014 vanaf 23.15 uur.
Normaal race ik nooit zo rap de trap af, maar na de kreet vanuit de keuken door Eric, blijk ik toch wel heel snel een trap af te kunnen komen. Als ik in de keuken kom, staat Eric met een pup in zijn handen. Het blijkt dat Nora stiekem in haar eentje rap een pup naar buiten heeft gewerkt. Het is een mooie schimmel reu van 390 gram. Hij heeft een prachtige ramsneus net als zijn vader. Zo herkenbaar en schitterend om te zien!
Nora heeft geen enkel teken vertoond van de op hand zijnde bevalling. Een half uur geleden was ze nog flink aan het spelen met Storm en had de grootste lol. Al een aantal dagen houd ik haar temperatuur in de gaten en ook die is niet gedaald. Geen rillingen, geen voorweëen, geen enkel seintje. Maf hoor.
Ze had zelf het vlies van de pup al verwijderd en de pup schoon gelikt. Helemaal volgens het boekje. De natuur regelt het mooi weer allemaal zelf. Maar, vanaf nu wil ik er wel graag bij zijn, dus ik besluit m'n bivak in de keuken op te zetten.
Na anderhalf uur en de nodige koffie, is er nog steeds niets veranderd. Nora is lekker aan het rommelen met haar pup, maar er volgen geen weëen of wat dan ook. Als bij Nora haar ogen dichtvallen, besluit ik ook maar een matras boven te halen en erbij te gaan liggen. In het begin kan ik m'n ogen nog wel open houden, maar al snel komt het zandmannetje ook bij mij langs. Als ik rond vier uur wakker schrik, merk ik, dat Nora nog steeds rustig ligt te slapen met haar pup en dat de situatie niet is veranderd. Ik maak me daar toch een beetje zorgen over en besluit de dierenkliniek te bellen. Ook zij vonden de tussentijd flink lang worden. In overleg bepalen we de dosis Oxyticine (wee opwekkend middel) die ik in huis heb voor calamiteiten en plaats ik de injectie. Nu wordt het weer even afwachten of het medicijn zijn werk wil gaan doen. Helaas gebeurt er het eerste ander half uur opnieuw niets. Dan rond een uur of zes krijgt Nora lichte persdrang. Niet veel, maar in ieder geval meer dan dat ik tot nu toe gezien heb. Tijdens één van de persweëen komt er een stukje van een vruchtblaas naar buiten. De kleur en de inhoud staan me totaal niet aan en na het een paar keer naar buiten te zien komen, besluit ik nu opnieuw de dierenkliniek te bellen, zodat we over kunnen gaan op plan B.
En "Plan B houdt in: In pakken en wegwezen!" We zorgen dat de pup lekker warm onder de lamp op een kruik ligt en Sam en Max houden de wacht thuis en Eric en ik vertrekken in twee auto's richting de kliniek. Ondertussen bellen we oma, die straks de kinderen gaat aflossen als ze naar school moeten. Wat een geregel zeg, pfff!
Als we aankomen bij de kliniek, staan de dierenarts en zijn assistente al te wachten. Even wordt de buik van Nora onderzocht en wordt er vastgesteld, dat er inderdaad in ieder geval nog één pup aanwezig is en dat een keizersnede de enige optie is, om zijn leven nog te redden. Snel wordt Nora klaar gemaakt voor de operatie en na een kort spuitje, zakt ze rap door haar pootjes. Eric en ik krijgen de mogelijkheid aangeboden om de operatie mee te maken en die nemen we maar wat graag aan. Ik kan eigenlijk helemaal niet tegen bloed, maar ik ben toch reuze benieuwd hoe zo'n operatie er uitziet. Al snel blijkt, dat de operatie zonder complicaties kan worden uitgevoerd, doordat Nora in zo'n goede conditie is. Als wedstrijdhond, beschikt zij over weinig vet en dat vergemakkelijkt de operatie enorm. Binnen 5 minuten worden beide hoorns bloot gelegd en blijkt dat één van de vruchtblazen een dode pup bevat, die al aan het vergaan is. De smurrie wordt verwijderd en de andere hoorn wordt ook opengemaakt. Daar komt een perfecte pup uit, die door de assistente hardhandig wordt drooggewreven. Doordat Nora narcose heeft gekregen, reageert de pup ook wat trager. Gelukkig klinken er al snel geluidjes en blijkt ook deze pup levensvatbaar, net als de eerste. Opnieuw en schimmel reutje. Dit meneertje weegt 370 gram en wordt na een kort onderzoekje gelukkig goedgekeurd door de dierenarts.
Helaas is het maar bij twee pups gebleven en zit er geen teefje bij. Maar wat het aller belangrijkste is, is dat het allemaal goed is met Nora en dat we er op tijd bij waren.
Nadat de dierenarts nog de nodige "ritssluitingen" bij Nora heeft aangelegd, Kunnen we haar na een kwartiertje weer meenemen naar huis. Ze is nog wat duf, maar dat zal snel weer overgaan.
Inmiddels, woensdag 16 april 2014.
Ja, hoe gaan we dat nu oplossen. Eén pup geboren op 15 april en één pup geboren op 16 april. 'T zijn "Twin-Brothers", maar ik ben benieuwd hoe de Raad van Beheer dit gaat oplossen..... Nee hoor, ik pik gewoon een datum en beide heertjes zullen op dezelfde dag jarig zijn. Al denk ik nog even na over welke datum het gaat worden (haha).
Inmiddels drinken de pups al goed en gaat het met Nora ook prima. Ze heeft geen koorts en eet en drinkt al kleine beetjes. Vandaag laat ik haar lekker rommelen met haar pups. Al is ze nog niet echt handig. Eigenlijk is ze gewoon lomp en moet ze nog veel leren als kers-verse moeder. Ach ja, zal ook wel weer goed komen.
's Avonds arriveerd ook Gijs en samen kunnen we toch genieten van die twee mooie pups. Ookal zijn het er maar twee, ze zijn prachtig! Mooie volle pups met beide een schitterende ramsneus.
Donderdag, 17 april 2014.
Jullie gaan het niet geloven, maar voor vandaag hebben we een oppas geregeld voor de pups en Nora. We hebben oma ingeschakeld, zodat Eric, Gijs en ik naar de Korthaar Veldwedstrijd in Zuidzande kunnen. Uiteraard zorg ik dat oma geheel op de hoogte is van wat ze moet doen (bijna niks dus, want Nora regelt alles nog zelf) en vertrek ik met een gerust hart. Mede doordat Max ook de hele dag thuis is en wel vaker voor pups zorgt. Zo makkelijk hè, kinderen!
Voordat we vertrekken, weeg ik de pups nog wel even snel. Normaal vallen ze de eerste dag altijd wat af, maar doordat deze twee heren een hele melkfabriek voor zichzelf hebben, zijn ze beide 20 gram aangekomen. Mooie start zeg ik, kan niet beter!
De wedstrijd wordt in mooie velden gehouden en de wildstand en het weer zijn fantastisch. Guus laat tijdens zijn eerste loop een mooie loop zien en staat twee keer voor op fazant. Helaas telt fazant in het voorjaar niet en mag hij gelukkig wel terug komen voor een tweede loop later op de dag. Ook McKenzie mag vandaag meedoen, al hoort ze eigenlijk nog in de jeugd. Maar in het kader van nu we er toch zijn, mag ook zij los. Ze laat een prachtig parcours zien, maar mist helaas in het laatste puntje de patrijzen. Jammer, ze had hoog gescoord als het punt goed was gegaan.
Als Guus als enige hond voor een tweede loop aan de beurt is, krijgt hij in zijn eerste slag al verwaaiing en staat voor. Patrijzen gaan op, Eric schiet en punt is gemaakt. Zomaar, recht voor m'n neus. En natuurlijk het fototoestel niet bij de hand. Lekker weer.......
Neemt niet weg, punt is gemaakt en uiteindelijk wordt het beloond met een 1e Uitmuntend.
Wat een mooie dag en een super afsluiting.
Als we thuis komen, blijkt alles onder controle. Nora en de pups doen het goed, maar ik besluit voor de zekerheid nog wel even een nachtje beneden te slapen.
Weltrusten!
Vrijdag, 18 april 2014.
Gijs is nog steeds bij ons en vertrekt samen met Eric weer naar de wedstrijden. Ik blijf thuis, want er moet toch iemand werken. Daarnaast heeft Nora ook nog de nodige zorg nodig, dus werk zat zou ik zo zeggen.
Beide pups zijn ook vandaag weer 20 gram gegroeid. Het blijkt toch een groot voordeel te zijn, dat ze maar met z'n tweeën zijn. Eten genoeg blijkt wel.
Ook met Nora gaat het prima. De wond ziet er prima uit en ze heeft na de operatie geen koorts gehad. Haar goede conditie blijkt ook nu goed van pas te komen.
Zondag, 20 april 2014.
Inmiddels zijn de pups al weer 5 dagen oud en begint Nora langzaam te wennen aan heer taak als moeder. De eerste nachten heb ik bij haar en de pups in de keuken geslapen en afgelopen nacht Eric. Na vier gebroken nachten, begon ik toch wel rare slaap neigingen te krijgen gedurende de dag en was het niet geheel onverstandig om afgelopen nacht, toch eens een nacht gewoon in bed door te brengen. Nora heeft graag haar pups dicht bij zich, met als gevolg dat ze er dus geregeld bovenop ging liggen. Daarnaast vond mevrouw het veel te warm onder de warmtelamp en verkaste ze de keuken in om daar lekker op de koude tegels te liggen. Voor Nora lekker koel natuurlijk, maar het probleem was, dat ze haar pups dan meenam. Met als gevolg dus, dat die twee ook op de koude tegels op de grond lagen. De hele nacht was ik dan ook in de weer om iedere keer de pups en Nora weer terug in de werpkist te leggen.
Afgelopen nacht hebben we Nora bij de pups vandaan gehaald. De pups lagen lekker warm onder de lamp en later in de nacht heeft Eric Nora weer bij de pups gelaten om ze te laten drinken. Of je nu ieder uur de pups en Nora weer moet terug leggen of twee keer per nacht.... Dat scheelt toch een hele boel. Zowel Eric als ik hebben vannacht lekker kunnen slapen. Daarnaast lijkt het net of Nora nu veel meer rust heeft. Ook overdag. Wellicht is het een nasleep van de narcose. Dat heeft er natuurlijk ook even flink ingehakt.
De pups groeien als kool. Beide heren zijn al bijna 200 gram aangekomen in die vijf dagen. Onvoorstelbaar, normaal doen ze daar twee weken over. Daarnaast zijn ze flink actief en tijgeren ze al de werpkist door. Het gaat prima!
Maandag, 28 april 2014.
De tijd vliegt voorbij en het gewicht van de pups rijst de pan uit. Inmiddels wegen ze allebei al boven
de 1300 gram. Kan ook bijna niet anders, zo met hun privé melkfabriek in de buurt. Nora zorgt goed voor haar pups en vindt het prima dat Storm en Isa bij haar en de pups in de bak komen liggen.
Vreemde mensen vindt ze nog steeds niet echt leuk en gromt dan ook ter waarschuwing als ze binnen komen. Neemt niet weg, dat als je éénmaal geweest bent, ze het allemaal al weer prima vindt
en binnen "no-time" weer gewoon bij je op schoot hangt.
Bij één van de pups zijn gisteren de oogjes al een stukje open gegaan en vandaag begint de andere ookal door spleetjes te gluren. Ze rommelen samen al de hele bak
door en proberen al op hun pootjes te gaan staan. Valt niet mee uiteraard, al was het alleen al omdat ze zo dik en buikig zijn (haha).
Vrijdag, 2 mei 2014.
De pups zijn inmiddels twee weken en krijgen vandaag hun eerste ontworming. Het zal ze best smaken, want van eten zijn deze twee echt niet vies. Ze wegen inmiddels
allebei zo rond de 1700 gram en ik verbaas me iedere keer weer over hun omvang. Wat een dikkerds zeg! Ik heb vandaag ook eens gekeken wat de pups uit de vorige nesten wogen toen ze rond deze
leeftijd waren. Nou, toen schrok ik helemaal. Normaal wegen ze bij ons altijd zo rond de 1000 gram. Oeps..... dat is nu toch wel even anders. En ik weet wel, nu hoeven ze alles maar met z'n
tweëen te delen, maar dit is toch wel heftig.
Zondag, 4 mei 2014.
* Nieuwsflits *
Reu 1 heeft vandaag om 21.46 uur het magische gewicht van 2 kilo bereikt.
Ongelofelijk, 18 dagen oud.......
Woensdag, 7 mei 2014.
Vandaag zijn de pups 3 weken. Tijd om eens te kijken of ze inmiddels aan wat ander eten toe zijn. Qua groei hebben ze het niet nodig
die twee, want ze groeien de pan uit. Neemt niet weg, dat ze over een week of vier op eigen benen moeten kunnen staan en zonder moedermelk verder moeten. Tijd voor verandering van spijs
dus.
Zelf vind ik het altijd een heel gedoe. Als je pech hebt, moeten ze het niet en ben je dagen aan het prutsen voordat ze eindelijk de
smaak te pakken hebben. Gelukkig hebben deze twee jongens de aard naar hun nieuwe baasjes en duiken als raven op het bordje met pap. Binnen "no-time" is het bordje leeg en heeft Nora het
nakijken. Morgen maar een beetje meer maken. Ze schijnen honger te hebben (haha).
Oh ja, oogjes en oortjes beginnen te werken. Hoge fluittonen reageren ze al goed op. Het commando zit en down is misschien nu nog net
even te vroeg. Ook hun tandjes beginnen door te komen en het spelen is begonnen. Lekker ongecontroleerd allemaal, maar prachtig om te zien!
Zaterdag, 10 mei 2014.
Vanmorgen de pups van Nora voor het eerst los in de keuken gevonden. Ik had al zo'n vermoeden dat het niet lang meer zou duren,
dus ik had twee dikke kussens voor de werpkist gelegd, om de eerste val op te vangen. En ja hoor, vannacht er dus uit geklommen (lees hier uitgetuimelt, want ze hebben gewoon hun voorpoten
en hun kop over de rand gegooid, waardoor de zwaartekracht er voor gezorgd heeft dat ze over het randje doken). De pups groeien razendsnel, waardoor hun ontwikkeling waarschijnlijk ook een stukje
rapper gaat dan normaal. Tijd voor het volgende klusje dus. Het aanpassen van de werpkist met daaraan een uitloopbak. Daar moest dit keer natuurlijk wel even over nagedacht worden. Andere jaren
hadden we een precies passende uitloopbak, helemaal aangepast op de werpkist. Nu zal er even iets tijdelijks gefabriceerd moeten worden, want met die twee werpkisten past zo'n grote uitloopbak
natuurlijk nooit. Ach ja, in de blokhut staat vast nog wel een plankje hout waar wat mee te maken is. En ja hoor, stukje hout en een stukje zeil gevonden. Samen met wat klemmen, rap een
uitloopbak in elkaar geprutst. Hup kranten erin en de zindelijkheidstraining kan per direct beginnen. Ben benieuwd of ze de boodschap snappen en hun boodschap op de kranten willen
doen.
Zondag, 11 mei 2014.
Vandaag is het moederdag en uiteraard kom ik niet eerder mijn bed uit, dan dat ik m'n cadeautjes in ontvangst heb genomen. Gelukkig
schijn ik best een aardige moeder te zijn, dus kreeg ik er ook een paar. Beneden lag er in de keuken ook nog een cadeautje voor me zei Eric. Nieuwsgierig als ik ben, natuurlijk gaan kijken. En ja
hoor, missie zindelijkheids training is duidelijk goed van start gegaan. Beide pups hadden netjes op de kranten gepoept en geplast. Graag wil ik dat met jullie delen. Fijne hè
(haha).
Nee, even zonder gekheid. Het is belangrijk, dat de pups leren om hun eigen nest niet te bevuilen. Door de opstelling die we nu hebben
gemaakt, kunnen ze gemakkelijk vanuit de werpkist de kranten op en leren dat op deze manier erg snel. In het begin ruimt uiteraard de teef alles netjes op, maar zodra de pups ook bijvoeding gaan
krijgen, wordt dat steeds minder en zijn wij dus de klos. En ik moet eerlijk zeggen, dat ik het dan handiger vind dat ze het op de krant doen dan op hun kleed. Laten we eerlijk zijn,
toch?
Vanmiddag hadden we ook bezoek van Gijs, Marry, Sandra en kids. Lekker gezellig! De jongens braken de keuken af, maar ach, we zijn
hier wel wat gewend. Daarnaast is het goed voor de pups. Op deze manier komen ze met allerlei indrukken in aanraking en draagt dat alleen maar bij aan hun opvoeding. De pups waren er in ieder
geval niet erg van onder de indruk.
Woensdag, 14 mei 2014.
Inmiddels zijn de pups nu vier weken en is het tijd voor de 2e ontworming. Gelaten laten ze het maar weer over zich heen komen. Zeer
doet het in ieder geval niet, maar of het lekker is.....
Ondertussen hebben we de keuken opnieuw verbouwd. Het bleek dat de pups van Nora 's avonds toch liever bij de pups van Isa lagen. Ze
klommen gewoon over het schot van de werpkist van Isa heen. Ellende is dan wel, dat ze er niet meer over terug klimmen als ze moeten plassen of poepen op de kranten. Nee, de heren deden dat dan
gewoon op het kleed. Niet echt handig dus. Nu hebben we nog maar één werpkist staan met een grote uitloopren. De pups slapen nu samen met Isa en Nora in één werpkist. Het voorschot hebben we
weggelaten en zo kunnen alle pups ook op de kranten als ze willen. Het duurt nu ook niet lang meer, totdat de pups van Isa dat zullen gaan doen. Gelukkig kunnen de dames goe met elkaar
overweg.
De pups van Nora zijn af en toe wel wat aan de ruige kant met de kleintjes, maar dat lost één van de teven meestal wel
op.
Een ander voordeel voor de pups is, dat als de ene moeder even geen zin heeft, je altijd nog bij de andere kan aankloppen. En aangezien
Nora niet de hele dag meer bij de pups is, kan de melkkraan wel eens overlopen (haha).
De pups van Nora beginnen ook steeds meer te spelen en op onderzoek uit te gaan. Stevie is nog steeds net als anders niet onder de indruk van al die andere viervoeters die hier in huis lopen. Ze zal dan ook geen centimeter opzij gaan, als de pups haar eens van dichtbij willen bekijken en besnuffelen. En ja, ach die kleine pups zijn toch ook wel aardig, dus een paar kopjes kunnen er dan ook wel van af.
Kusje schat??
Zaterdag, 17 mei 2014.
Het is heerlijk weer en een uitgelezen dag om de pups eens met de buitenwereld kennis te laten maken. We hebben de achterplaats met
puppyrekken afgezet en puppyproof gemaakt. In het begin zijn ze wat onwennig, maar al snel gaan ze allebei ieder hun eigen gang. Het is mooi om te zien, dat beide pups erg onderzoekend zijn en
niet als twee hoopjes ellende zitten te rillen. Voorbij komende blaadjes en vliegen hebben hun volledige aandacht. Ze vermaken zich prima.
Ook hebben we een mandje en een bech klaar gezet. Op deze manier leren ze, dat dit veilige plekjes zijn, waar ze heerlijk kunnen
lummelen.
's Middags, als ze al goed gewend zijn, halen we Guus even uit de ren. Het is altijd even afwachten hoe een reu reageert op pups, maar
nu we hem toch zo dichtbij hebben, willen we het gewoon eens zien. Eric neemt hem aan de riem mee, maar als snel blijkt, dat ook nu Guus zijn goede karakter laat zien. Hij vindt de pups geweldig
en ligt al snel op z'n rug om met ze te spelen. En geloof mij, die tandjes van de twee zijn niet misselijk. Toch laat hij het allemaal gewoon toe en vermaakt zich prima met ze. Ook Nora vindt het
allemaal prima en hebben we het zelfs voor elkaar gekregen om een familie portret te maken.
Wat een heerlijk karakter heeft die Guus toch.
Zondag, 25 mei 2014.
Nora is nu alleen nog 's nachts bij de pups. Overdag krijgen de twee heren inmiddels gewoon harde brokjes met water. De tijd van
puppypap is voorbij. De pups wegen inmiddels 3,5 kilo en gedragen zich al als echte hondjes. Ze zijn de hele dag buiten en liggen heerlijk te luieren in de zon. We boffen enorm met het weer. Ik
hoop maar dat ze het fout hebben met de komende weersvoorpellingen, want dan moeten we voor deze heertjes toch echt iets anders verzinnen. Het weerbericht geeft komende dagen veel regen aan. Dat
is dus niet echt iets om naar uit te kijken. Daarnaast had ik ook graag de pups van het nest van Isa van de week naar buiten willen doen. Kan allemaal nog wel eens anders gaan lopen, ben ik bang.
Ach ja, we zullen wel zien. Is ook wel weer een oplossing voor te vinden.
Donderdag, 29 mei 2014.
Vandaag is het Hemelvaartsdag en ook wij hebben eindelijk een halve dag vrij. Lekker niks doen en een beetje klooien met de pups. De
pups van Nora en Guus zijn nu 6 weken en het word tijd om ze met wild in aanraking te brengen. Om te kijken of ze interesse hebben voor veerwild, heb ik een roodpootpatrijs en een kraai uit de
vriezer gehaald. Heel nonchalant hebben we die op het grote grasveld neergelegd, zonder dat de pups het hebben gezien. We laten ze maar wat aan rommelen, maar zien al snel, dat ze hun neusjes
gebruiken en rap het wild hebben gevonden. Als of ze nooit anders hebben gedaan, vinden ze het wild feiloos en proberen het mee te nemen. Geweldig om te zien!
Maandag, 2 juni 2014.
De pups zijn inmiddels de
6 weken gepasseerd en het is tijd voor de eerste enting. Omdat dit maar een klein nest is, besluit ik met de twee heertjes naar de dierenarts toe te gaan, in plaats van de dierenarts naar ons toe
te laten komen. Ik stop ze samen in een bench in de auto en hoop maar dat ze niet al te veel herrie schoppen. Tot mijn grote verbazing laten ze geen "kik" en liggen heerlijk achterin te
schommelen. Als ik bij de dierenarts aankom, zie ik dat mijn plan niet echt briljant is. Het is mega druk en dat beloofd meestal niet veel goeds. En ja hoor, 15 mensen voor me. Ik baal als een
stekker, maar zoek een plekje tussen een grommende kat en een keffende oude hond. De twee pups kronkelen op m'n schoot en proberen de beide buren aan te vallen. Zowel kat als hond, zijn er
duidelijk niet van gediend en zo te zien hun baasjes ook niet. Na drie kwartier geven ze het eindelijk op en vallen in slaap op schoot. Pff, nog zeven voor ons. Gelukkig zijn we na anderhalf
uur aan de beurt en hebben de pups na hun slaapje weer energie voor tien. De spreekkamer wordt "keet" kamer en ik verontschuldig mij (maar niet echt gemeend) voor hun onbesuisde gedrag. Beide
pups worden compleet nagekeken en krijgen hun eerste enting. Doordat de dierenarts tijdens deze controle ook flink op hun buik duwt, krijgen hun darmen de stimulans die ze nodig hebben. Zoals we
allemaal weten houden onze pups van kleien. En ja hoor, allebei hebben ze netjes een boetseerwerkje achter gelaten op de vloer van de spreekkamer. Hadden ze ons maar niet zolang moeten laten
wachten. Eigen schuld dikke bult (haha). Ach ja, zeiden ze, gebeurt hier wel vaker hoor. En ja, zo niet..... dan is dit de eerste keer!
Woensdag, 4 juni 2014.
Vandaag heeft René wat konijntjes gebracht om de pups ook met haarwild in aanraking te laten komen. Tijdens het veldwerk hebben
we natuurlijk graag dat ze haarwild negeren, maar dat neemt niet weg, dat een Duitse Staande Korthaar een all-round jachthond is en ook gewoon haarwild moet kunnen apporteren. Ook het konijn
hebben we zonder dat de pups het door hadden neergelegd en ze daarna losgelaten. Opnieuw maakten ze gebruik van de wind en hun neusje. Het maakt ze beide niet uit, of het nu haarwild of veerwild
is. Het is wild en dat is voor "ikkes". Ze gaan al snel met het konijn aan de haal en proberen het te verstoppen tussen de planten. Prachtig om te zien. Ook deze missie is weer
geslaagd.
Vrijdag, 6 juni 2014.
Vandaag is een belangrijke dag. Vandaag moeten we kiezen welke pup bij ons mag blijven. Zelfs Gijs komt uit het hoge Noorden, om nog even met ons mee te kijken. We laten de pups nog even op wat wild werken en bekijken ze nog eens van alle kanten. We kunnen nog steeds niet veel verschil zien. Het wordt dus duidelijk weer een "gevoels" kwestie en ik mag de knoop doorhakken. Fijn hè! Heb ik het natuurlijk straks gedaan. Nou ehh, jammer dan, mijn gevoel is al sinds zijn geboorte bij deze pup, dus daar blijf ik bij.
Ace Chasse au bon Vent (de lichte pup) blijft bij ons en Aaron Chasse au Bon Vent (de donkere pup) gaat naar René. Ace, de eerst geborene pup van onze eigen bloedlijn. Een pup, waar we straks hopenlijk erg trots op zullen zijn.
Rond half twee arriveerd de chipper en wordt de naam ook daadwerkelijk aan de pups gekoppeld.
Heren, jullie zijn de basis van Jachthondenkennel "Chasse au bon Vent". Make us proud!!
Zondag, 8 juni 2014.
Vandaag gaan we een dagje op stap. We gaan naar een valkeniersshow in Kasterlee (België) om een demonstratie te geven met de honden. Samen met René, Francien, Adriaan en Monique vertrekken we al vroeg. Ons gezelschap van jachthonden is gemêleerd. We hebben een Engelse Setter, drie Korthals Griffons, een Engelse Springer, een Jack Russel en twee Duitse Staande Kortharen bij. Ook de twee oudste pups (Ace en Aaron) mogen mee. Het is de bedoeling dat we een aantal keren de hoofdring in gaan en wat appèl oefeningen doen, onder begeleiding en uitleg van René.
Helaas zit het weer aan het begin van de ochtend niet mee en hebben we al snel een bui regen op ons dak. Gelukkig is ons eerste
optreden pas rond een uur of half twaalf en blijken de weergoden ons goed gezint en is het gelukkig tegen die tijd net droog. De honden doen het prima en de mensen zijn reuze geinteresseerd. We
krijgen zelfs applaus (haha).
Inmiddels is het weer flink omgeslagen en blijkt het bloedheet te worden. Zelfs de roofvogels hebben er last van en worden continue nat
gehouden. Ook de honden hebben niet veel puf en liggen braaf in de tent of in de auto. Ace en Aaron hebben de tijd van hun leven. Van alle kanten krijgen ze volop aandacht en worden continue
geknuffeld. Socialisatie fase "mens" is in volle gang.
Tussen de demonstraties door hebben we ook nog even tijd om bij de roofvogels te kijken. Zelf ben ik een reuze fan van uilen en vandaag
kan ik echt mijn hart ophalen. Ze zijn er in alle soorten en maten en van dichtbij te bewonderen. René heeft zelfs een eigenaar zo ver gekregen dat ik een oehoe op mijn schouder kreeg. Trots als
een klein kind heb ik staan glunderen. Weer een wens van m'n wensen lijstje in vervulling gebracht Super!!
Vandaag is ook de laatste dag dat Aaron bij ons is. Morgen vertrekt hij naar René en Francien. Gelukkig gaat hij niet ver weg en kan ik
hem goed in de gaten houden. Maar vanavond is hij nog lekker van mij, dus alles aan de kant, tijd om Aaron extra te knuffelen.
Maandag, 9 juni 2014.
Om tien uur is het tijd om afscheid te nemen van Aaron. Aaron gaat bij René en Francien wonen, waar hij ingezet zal worden voor de wedstrijden en de jacht. Samen met
René ben ik vorige week al naar een theorieavond van de puppy cursus geweest en aankomende donderdag gaan we aan het serieuze werk beginnen. Het is de bedoeling dat we Ace en Aaron eerst het
basis appèl bij gaan brengen en daarna klaar stomen voor de veldwedstrijden, het apporteren en de jacht. Er gaat een drukke periode aankomen, maar wel een hele leuke.
Wij wensen René, Francien en natuurlijk Marijn een ontzettend leuke tijd toe met hun nieuwe pup. Hij heeft wat minder haar dan normaal (haha), maar jullie zullen
merken dat een korthaar ook een super jachthond kan zijn!
Dinsdag, 10 juni 2014.
Vanavond is ook Nora weer terug naar haar eigen baas "Gijs" gegaan. Ze heeft twee prachtige zoons op de
wereld gezet en we zijn erg benieuwd hoe deze twee zich zullen ontwikkelen.
Bedankt Gijs voor de mogelijkheid van deze combinatie!