Campionato del Mondo Kurzhaar 2014.

Geselecteerde honden:

• Guus du Pied du Mont
• Dutch Pointing Cheerful (Angel)
• Ariane
• Fersens du Pied du Mont
• McKenzie v.d. Slotbosse-Heide (reserve)

Woensdag, 26 maart 2014.

Om 21.15 uur is het dan toch echt tijd om de bagage en de honden in de auto te proppen en te vertrekken richting Italië naar de WK Korthaar voorjaar 2014. Helaas is Ingeborg ziek geworden en mag naast Guus, ook McKenzie mee als reserve in de plaats van Kaya.

Ik hoor het mezelf nog zeggen een paar weken geleden tegen iemand. Wie weet ik niet meer, maar degene die dit leest weet het vast nog wel. Mijn droom is, samen met Eric op een WK te staan en mee te doen. Nou, dat staan doe ik er morgen (op het podium dan hè), maar dat meedoen bewaar ik graag voor de volgende keer (haha). McKenzie is er dan al wel een heel eind klaar voor, ikke nog niet.....

Onze eerste stop is al snel, want we moeten Coen en Judith nog oppikken. Ook Wil sluit in Goirle aan en met twee auto's gaan we op pad naar het zonnige zuiden. Het wordt een flinke reis, want het is bijna 1200 km. Gelukkig kunnen we met z'n allen rijden en wordt er continue gewisseld tussen de twee auto's.

Donderdag, 27 maart 2014.

Inmiddels begint het al licht te worden en als we de Gotthardtunnel uitkomen, krijgen we een mooi schouwspel te zien van de opkomende zon op de besneeuwde bergtoppen. We verbazen ons over het dikke pak sneeuw wat er nog ligt en moeten ons inhouden om niet te stoppen om sneeuwballen te gooien. We hebben nog flink wat kilometers te gaan en als we vanmiddag nog even willen trainen, dan moeten we toch echt voortmaken.

Rond het middaguur bereiken we eindelijk onze B&B. Het heeft wat voeten in de aarde gehad (adres bleek in beide navigaties niet voor te komen), maar uiteindelijk toch gevonden. We verblijven op een fruit kwekerij en zegenen ons met een perfect Engels sprekende Italiaanse. Gelukkig maar, want geen van ons allen spreekt ook maar een woord Italiaans en we moeten de veldbegeleider nog bellen voor de ontmoetingsplek om te trainen. Gelukkig is de eigenaresse van de B&B bereidt om voor ons te bellen en is de ontmoetingsplek zo geregeld.

Na een uurtje gaan we op weg naar de trainingsvelden. De veldgebeleider staat al op ons te wachten en heeft alvast wat patrijzen in het veld gezet. Coen en Wil nemen het eerste veld voor hun rekening, maar kunnen helaas de patrijzen niet meer vinden. Wel worden er een paar punten gemaakt op wilde kwartels. Ach ja, steadyness trainen is ook belangrijjk.

Opnieuw worden er twee patrijzen in het veld gezet, maar die besluiten niet braaf te blijven zitten en de één vliegt er mooi vandoor en de andere hebben Guus en Kim die toen aan de beurt waren, nooit meer kunnen vinden. De slimmerikken! Ook McKenzie mag samen met een Breton los en legt een mooi parcours neer. Het ziet er allemaal indrukwekkend uit zo in die grote heuvelachtige tarwevelden. Dat gaat nog wat worden komende dagen!

's Avonds gaan we naar "La Tollara", waar de inschrijving en de loting zal plaatsvinden. Ook Jan is nu gearriveerd en ons team is compleet. Tijdens de loting komt Guus in groep 1, Fersens in groep 2 en Angel en Ariane in groep 3 terrecht. Dat wordt dus flink heen en weer rijden voor ons, want Angel zit bij ons in de auto. Ach ja, dat lost zich ook wel weer op. In totaal zijn er 43 kortharen aanwezig, komende uit 12 landen.

En ja, wat doe je dan...... dan ga je naar de pizzeria natuurlijk!! We zijn tenslotte niet voor niets in Italië. Tijdens het eten merken we wel met z'n allen, dat onze oogjes er toch wel moeite mee hebben. Lang tafelen is het dus niet geworden, ons lijf zegt....... bedtijd!

Vrijdag, 28 maart 2014.

Na een heerlijke nacht slapen en een super uitgebreid ontbijt, zijn we om 8.00 uur aanwezig in "La Tollara". Het is leuk om alle bekenden vanuit de Internationale Korthaarwereld weer te zien en we vermaken ons dan ook prima. Voor ieder land is er een apart vak gemaakt om de voorjagers en honden in te verzamelen en op de foto te zetten. Aan belangstelling geen gebrek (haha). Peter Bahlke is door onze club als keurmeester afgevaardigd, met als gevolg dat hij zonder pardon gebombardeerd werd om de vlag te dragen.

Het is prachtig weer en al rap na de openings ceremonie vertrekken we naar de velden. Eerst gaan we mee met Coen en Wil. De keurmeesters van de groep waar Guus moet lopen zijn er al van op de hoogte, dat wij later aansluiten. Angel krijgt een lastig stuk aangeboden. Stukjes tarwe, ruigte, zwarte grond enz. allemaal door elkaar. Helaas mist ze de patrijzen en ligt ze er voor vandaag uit.

Na de loop van Angel, vertrekken we met een gids naar de groep van Guus. Het is een hele klus om er te komen en als we dat zelf hadden moeten uitgoochelen, hadden we het waarschijnlijk nooit gevonden.

Op het moment dat wij arriveren, lopen er nog twee honden voor Guus. Het is inmiddels nagenoeg windstil en de temperatuur ligt zo rond de 23 graden. Voor ons heerlijk natuurlijk, maar voor de honden niet gemakkelijk. Als Guus aan de beurt is, krijgt hij een stuk aangeboden met hoog gras. Het gras komt bij Eric tot aan de knieën. Dat loopt een stuk lastiger dan tarwe. Gras heeft nl. de neiging om rond de poten te stropen, terwijl tarwe dat niet doet. Guus zal dus flink moeten werken om er doorheen te komen. Als Eric Guus loslaat, gaat er direkt een enkele hoen op. De hoen wordt gepardoneerd door de keurmeesters en Guus mag verder. Helaas slaat Guus later één keer van de wind af en wil nog even bij de warme plek gaan kijken. Dat wordt dus niet gewaardeerd en de beurt van Guus zit erop. Helaas.......

Vandaag zijn er maar weinig kwalificaties gevallen. De omstandigheden van de wind hebben het erg moeilijk gemaakt voor de honden. Totaal 5 kwalificaties. Voor Nederland helaas geen één.

Zaterdag, 29 maart 2014.

Wat een luxe zeg. 's Avonds als we in de B&B aankomen brand heerlijk de openhaard en 's morgens staat er reuze ontbijt klaar. Complimenten voor de gastvrouw!

Vandaag dag twee van de WK. Het weer ziet er weer prima uit, maar helaas ook vandaag weer weinig of geen wind. Gaat weer flink lastig worden voor de honden. Ook nu gaan we als eerste weer mee met de groep van Coen en Wil. Was er gisteren in beide groepen redelijk wild, bleek dat er vandaag in het veld van groep 3 "flink" wild te zitten. Coen krijgt helaas een stuk aangeboden waar we niet al te dicht bij kunnen komen, met als gevolg dat we de helft niet kunnen zien. Wat we wel konden zien, is dat Angel een bosje in dook en Coen ging rennen. Uiteindelijk werd het geheel een zwarte vlek (bruin bosje, Coen met zwarte kleren, bruine hond....) en werden we door het schot van het alarmpistool uit onze droom gehaald. Oh yeah!! Angel pakt het eerste Nederlandse punt. Helaas mogen we niet te vroeg juichen, want de beurt van Angel is nog niet voorbij en een groot gedeelte van het perceel is omringd door bosjes. En Angel houdt van bosjes...... En ja hoor, Angel trekt de stoute schoenen aan en smeert hem de bosjes in. Gelukkig wordt er op dat moment ook getoetert als afsluiting en kan Coen Angel uiteindelijk toch binnen krijgen. Uiteindelijk resulteert de kwalificatie in een 2e Zeer Goed.

Proficiat Coen en Angel!

Daarna is het weer tijd om naar de groep van Guus en Eric te gaan. Helaas is de veldbegeleider van de groep van Coen niet echt bereid om over te gaan op een andere taal en begrijpen we helemaal niets van wat hij zegt. We besluiten dan ook maar te gaan rijden naar de groep die we in de verte zien staan en hopen er het beste van. Ja jammer dan, mooi de verkeerde groep. We klampen iemand van de organisatie aan, die per ongeluk daar aanwezig was en met een diepe zucht stemt hij in, ons naar de andere groep te brengen. Achteraf begrijp ik zijn diepe zucht, want het was bijna drie kwartier rijden. Dat hadden wij dus zelf nooit kunnen vinden.

Handig als je geen Italiaans spreekt. Misschien toch maar een cursus gaan volgen.......

Op het moment dat we aankomen bij de groep, zijn ze al op zoek naar ons. Er is nog één hond voor Guus en daarna is hij al aan de beurt. De hond voor Guus wordt al snel afgetoeterd en het is de tijd van de waarheid. Eric krijgt een mooi stuk tarwe aangeboden, maar er staat ook nu weer weinig tot geen wind. Daarnaast is het een heel heuvelachtig stuk en draait de wind continue, of valt weg. Guus legt een mooi parcours neer, maar vindt geen wild. De keurmeesters laten Guus 20 minuten lopen, maar Eric vindt het genoeg. Hij lijnt Guus aan en bedankt de keurmeesters. Guus is op. Mocht hij nu nog patrijzen tegenkomen, dan kan het alleen maar mis gaan. Jammer!

In het veld worden de gekwalificeerde honden besproken en krijgen de voorjagers de kwalificaties te horen. Bijzonder is, dat de keurmeesters ook Guus bespreken (en ja dit kon ik lekker verstaan, want één van de keurmeesters was Franstalig) en erg onder de indruk waren van zijn stijl. Ze vonden het uitermate jammer dat hij geen wild had gehad. Met andere woorden.... dubbel balen dus.

Na de bespreking van de honden vertrekken we met z'n allen weer richting "La Tollara". Het is heerlijk toeven in het zonnetje en het wachten op het terugkomen van alle groepen is echt geen straf. Inmiddels zijn Jan en Wil ook gearriveerd en helaas ook voor hen geen kwalificatie.

Uiteindelijk heeft Italië gewonnen. België is tweede geworden en Duitsland derde.

Er waren 43 honden aanwezig deze twee dagen. Al met al dus 86 lopen, met maar 12 kwalificaties. Da's niet vet zou mijn vader zeggen. Maar van die 12, was er wel eentje van Nederland!!

En ja, we grijpen natuurlijk alles aan om het te vieren. Al is het dan maar bij 1 kwalificatie gebleven. Samen met het team, Peter en de Breton mensen (die inmiddels ook gearriveerd zijn voor de komende twee dagen Breton wedstrijden), gaan we heerlijk uit eten. Het eerste restaurant zijn we na veel ge-emmer zowat uitgezet, maar het tweede restaurant wilde ons maar wat graag binnen hebben. Tijdens het diner neemt Peter nog even het woord en complimenteert het Nederlandse Team. Onze honden hebben zich van hun goede kant laten zien en vooral het jagen van de Nederlandse honden is door de Internationale keurmeesters als zeer positief ervaren. Nog niet alle honden zijn stilistisch even goed, maar we zijn zeker op de goede weg. Nou, mooier compliment kun je toch niet krijgen toch.....?

Na afscheid genomen te hebben van de Breton mensen gaan wij voor de laatste keer naar onze B&B. Nog één nachtje slapen en dan zit het er weer op.

Zondag, 30 maart 2014.

Guus mag nog een week blijven in Italië. Hij gaat nog wat open wedstrijden lopen met Wil als voorjager. Na de wedstrijden neemt Wil hem weer mee terug naar huis.

En voor ons, is het inpakken en wegwezen. Er ligt nog 1200 kilomter asfalt op ons te wachten en we hebben er oooooo, zo geen zin in. Helaas ligt er morgen weer een berg werk te wachten en dat moet toch echt ook gebeuren. We spreken wel af, dat we onderweg even stoppen om sneeuwballen te gooien. Daarnaast heeft Storm (ja ha, die wereldreiziger was er ook weer bij) nog nooit sneeuw gezien en dat willen we hem natuurlijk niet onthouden!!

We kijken terug op een prachtig weekend. Mooi hondenwerk gezien, enthousiaste mensen ontmoet en heerlijk gegeten. Italië is een prachtig land, maar die taal..........

                                                 Ciao!!